Casa Professa di Milano e chiesa di San Fedele. Italia. Provincia di Milano. Assistenza di Italia.
Pianta della casa con sezione prospettica della manica addossata alla chiesa di San Fedele.
Descrizione della casa in relazione ad una controversia aperta fra il 1652 e il 1660 circa la copertura di un corridoio lungo il fianco della chiesa. Vennero coinvolti: padre Alberto de Albertis, l’architetto Francesco Maria Richini, padre Alessandro Caimo, padre Alfonso Salvaterra.
In alto: Aedificium Domus professae Mediolanensis Sancti Fidelis.
Didascalie: A Lacunar ambulacro tertia contignationis superpositutum; D Ambulacrum tertia, et suprema contignationis, cubiculis ... adiacentibus interpositum E ...
In basso: Tota domus praeter BB. C. M. et N., quae est reliquia pars lateris fere australis A B K Y, exaedificata penitus modo est, etsi caeterae partes iam extructae, quoniam ad illustrandum controversiam non pertinent, minime exprimuntur.
Iam vero partis BB. C. M. Et N., parietes gemini, qui cubicula nova in austrum versa aedificanda includuet, ab imo solu extructi, ac fornice uso ad tectum ...[...].
Va messo in relazione con VR 412 – VR 413 e VR 414 – VR 415.
Vallery-Radot, J., Le recueil de plans d´édifices de la Compagnie de Jésus conservé a la Bibliothèque Nationale de Paris, Bibliotheca Instituti Historici S.I., XV, Rome, Institutum Historicum Societatis Iesu, 1969, p. 106.
Coscarella, C., La Casa Professa di San Fedele a Milano, in L’architettura della Compagnia di Gesù in Italia. XVI-XVIII secolo, atti del convegno, a cura di L. Patetta, S. Della Torre, Genova, 1992, pp. 271-277.
Bösel, R., Karner, H., Jesuitenarchitektur in Italien (1540-1773), Osterreichische Akademie der Wissenschaften, Wien 2007, Textband, p. 220, p. 224.